Αριθμός 764/2001  

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ  

ΤΜΗΜΑ Α΄  

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 13 Νοεμβρίου 2000 με την εξής  σύνθεση : Π. Χριστόφορος, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση  του Προέδρου του Τμήματος και του αρχαιοτέρου του Συμβούλου, που είχαν κώλυμα,  Ε. Σάρπ, Δ. Μαρινάκης, Σύμβουλοι, Δ. Σκαλτσούνης, Δ. Εμμανουηλίδης, Πάρεδροι.  Γραμματέας η Μ. Ιωαννίδου.  

Για να δικάσει την από 6 Δεκεμβρίου 1995 αίτηση :  του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος παρέστη με τον  Ανδρέα Γραμματικό, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,  κατά των : 

1) Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.), που εδρεύει στην  Αθήνα, οδός Αγ. Κωνσταντίνου αρ. 8, το οποίο παρέστη με τον Κ. Κηπουρό, Πάρεδρο  του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, 

2) Ν. Α. Ταμείου (Ν.Α.Τ.), που εδρεύει στον  Πειραιά, το οποίο παρέστη με το δικηγόρο Β. Σοϊλέ (Α.Μ. 3556), που τον διόρισε  με πληρεξούσιο και 

3) Σ. Γ., κατοίκου Κάμπου Σύμης, ο οποίος δεν παρέστη. 

Με την αίτηση αυτή ο Υπουργός επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ' αριθ. 2770/1995  απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.  

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Δ.  Σκαλτσούνη.  

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος αναφέρθηκε  στην εισήγηση, τον πληρεξούσιο και τον αντιπρόσωπο των αναιρεσιβλήτων που  παρέστησαν, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψη της υπό κρίση αιτήσεως.  

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του  δικαστηρίου και  

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα  

Σκέφθηκε κατά τον Νόμο  

1. Επειδή με την κρινόμενη αίτηση, η οποία ασκείται κατά το νόμο ατελώς και  χωρίς την καταβολή παραβόλου, ζητείται παραδεκτώς η αναίρεση της 2770/1995  απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή έφεση  του αναιρεσιβλήτου Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.) κατά της 11977/1993  απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε απορριφθεί  προσφυγή του ίδιου Ιδρύματος κατά των 

α) Φ.61/609/22-11-1991 και 

β) Φ.61/585/9-12-1991 αποφάσεων του Υπουργού Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών  Ασφαλίσεων. Με τις αποφάσεις αυτές είχε επιλυθεί κατά το άρθρο 11 παρ. 1 του  ν.δ. 4202/1961 η αμφισβήτηση που είχε προκύψει κατά την εφαρμογή του  νομοθετήματος αυτού μεταξύ του Ι.Κ.Α. και του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου  (Ν.Α.Τ.).  

2. Επειδή στη δίκη, επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση,  εφεσίβλητοι και ηττηθέντες διάδικοι ήταν, εκτός από το Ελληνικό Δημόσιο, το  Ν.Α.Τ. και ο ασφαλισμένος Σταύρος Γεωργάς. Κατ' ακολουθίαν τούτων, οι δύο  τελευταίοι είχαν το δικαίωμα να ασκήσουν αυτοτελώς αιτήσεις αναιρέσεως κατά της  απόφασης αυτής, δεν νομιμοποιούνται στην παρούσα δίκη ως αναιρεσίβλητοι, το δε  Ν.Α.Τ., το οποίο παρέστη κατά τη δίκη ενώπιον του Δικαστηρίου ως  αναιρεσίβλητος, πρέπει να αποβληθεί από αυτήν (πρβλ. Σ.τ.Ε. 4083/1990).  

3. Επειδή με την εφαρμοστέα εν προκειμένω παρ. 1 του άρθρου 9 του ν. 1405/1983  (Α΄ 180), με την οποία αντικαταστάθηκε το άρθρο 2 του ν.δ. 4202/61 (Α΄ 175),  ορίζεται ότι:

"1. Τα πρόσωπα τα οποία ασφαλίστηκαν διαδοχικά σε περισσότερους  από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς δικαιούνται σύνταξη από τον τελευταίο  οργανισμό στον οποίο ήταν ασφαλισμένα, όταν επαλήθευσε ο ασφαλιστικός κίνδυνος,  σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας του οργανισμού αυτού, εφόσον  πραγματοποίησαν χίλιες πεντακόσιες ημέρες εργασίας ή πέντε ολόκληρα έτη στην  ασφάλισή του είτε την τελευταία χρονική περίοδο της απασχόλησής τους είτε σε  προγενέστερη περίοδο οποτεδήποτε. Ως νομοθεσία του οργανισμού για την εφαρμογή  της παραγράφου αυτής καθώς και των επόμενων παραγράφων 2 και 3 νοούνται οι  διατάξεις που ορίζουν τον απαιτούμενο για τη συνταξιοδότηση χρόνο, την ηλικία,  την αναπηρία και το θάνατο. Ειδικές διατάξεις που αφορούν στην ύπαρξη ενεργού  ασφαλιστικού δεσμού, στη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας σε δεδομένο χρόνο σε  σχέση με το χρόνο διακοπής της εργασίας, στην παραγραφή κ.λπ. δεν ισχύουν για  την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου. 

2. Αν ο ασφαλισμένος δεν πραγματοποίησε,  όταν επήλθε ο ασφαλιστικός κίνδυνος, χίλιες πεντακόσιες ημέρες εργασίας ή πέντε  έτη στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού, δικαιούται σύνταξη από τον  οργανισμό στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τις περισσότερες ημέρες  εργασίας, εφόσον όμως συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που  προβλέπει η νομοθεσία του. 

3. Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις  προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού στην  ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τις περισσότερες ημέρες εργασίας ή έτη  ασφάλισης, τότε το δικαίωμα του ασφαλισμένου κρίνεται από τους άλλους  οργανισμούς στους οποίους ασφαλίστηκε, κατά φθίνουσα σειρά αριθμού ημερών  εργασίας ή ετών ασφάλισης, εκτός από τον τελευταίο. Αν ο ασφαλισμένος δεν  συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία όλων  των οργανισμών στους οποίους ασφαλίστηκε πριν από τον τελευταίο, τότε ο  τελευταίος οργανισμός είναι αρμόδιος για την κρίση του δικαιώματος σύνταξης  λόγω γήρατος και αναπηρίας, εφόσον ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε στην ασφάλισή  του 1.000 ημέρες εργασίας και για την κρίση του δικαιώματος σύνταξης λόγω  θανάτου, εφόσον ο ασφαλισμένος έχει πραγματοποιήσει στην ασφάλισή του  οποτεδήποτε 300 ημέρες εργασίας. 

4. Ολόκληρος ο χρόνος της διαδοχικής ασφάλισης  υπολογίζεται από τον αρμόδιο για την απονομή της σύνταξης οργανισμό ως χρόνος  που διανύθηκε στην ασφάλισή του, τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού  δικαιώματος, όσο και για τον καθορισμό του ποσού της σύνταξης. 

5. . . . ".

Όπως  προκύπτει από τις ανωτέρω διατάξεις, ο καθορισμός με την παρ. 1 του άρθρου 2  του ν.δ. 4202/1961 - όπως το άρθρο τούτο αντικαταστάθηκε από την παρ. 1 του  άρθρου 9 του ν. 1405/1983 - του ασφαλιστικού οργανισμού που απονέμει κατ' αρχήν  τη σύνταξη, δηλαδή του οργανισμού στον οποίο ήταν ασφαλισμένος ο ενδιαφερόμενος  όταν επαλήθευσε ο ασφαλιστικός κίνδυνος, δεν αποκλείει την απονομή σύνταξης, αν  ο ασφαλισμένος δεν πληροί τις χρονικές προϋποθέσεις που απαιτεί η διάταξη αυτή,  δηλαδή δεν έχει πραγματοποιήσει στην ασφάλιση του οργανισμού αυτού χίλιες  πεντακόσιες ημέρες εργασίας ή πέντε ολόκληρα έτη. Στην περίπτωση αυτή, ο κατ'  αρχήν υπόχρεος για την απονομή της σύνταξης ασφαλιστικός οργανισμός οφείλει,  σύμφωνα με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, να παραπέμψει την υπόθεση προς κρίση  στον οργανισμό, στην ασφάλιση του οποίου ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε τις  περισσότερες ημέρες εργασίας. Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις  προϋποθέσεις συνταξιοδότησης του οργανισμού αυτού, το δικαίωμά του κρίνεται από  τους άλλους οργανισμούς, στους οποίους ασφαλίστηκε, κατά φθίνουσα σειρά αριθμού  ημερών εργασίας ή ετών ασφάλισης, εκτός από τον τελευταίο. Αν ο ασφαλισμένος  δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία  όλων των οργανισμών, στους οποίους ασφαλίστηκε πριν από τον τελευταίο, αρμόδιος  να απονείμει σύνταξη λόγω γήρατος ή αναπηρίας καθίσταται ο τελευταίος  οργανισμός, υπό την προϋπόθεση ότι ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε στην ασφάλισή  του 1.000 ημέρες εργασίας. Εξ άλλου, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις η κρίση  για την απονομή της σύνταξης από όλους τους ανωτέρω ασφαλιστικούς οργανισμούς  ενεργείται με βάση τις διατάξεις της νομοθεσίας των οργανισμών αυτών, επομένως  και με την συνδρομή των προβλεπομένων από αυτές προϋποθέσεων, όπως αυτές  προσδιορίζονται ειδικότερα στο εδ. β΄ της παρ. 1 του πιο πάνω άρθρου 2 του ν.δ.  4202/1961. Πλην, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, μεταξύ των προϋποθέσεων  αυτών δεν περιλαμβάνονται και ειδικές προϋποθέσεις οι οποίες είναι από τη φύση  τους ασυμβίβαστες προς το θεσμό της διαδοχικής ασφάλισης, έτσι ώστε η αξίωση  της συνδρομής τους να οδηγεί σε ματαίωση της εφαρμογής του θεσμού αυτού (πρβλ.  Σ.τ.Ε. 4832/1998).  

4. Επειδή, εξ άλλου, σύμφωνα με το άρθρο 3α του Κωδικοποιημένου Νόμου 792/1978  που προσετέθη με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 1085/1980 (Α΄ 255) "Εις περίπτωσιν  ισοβίου ανικανότητος ή θανάτου ναυτικού, επιφυλαττομένης της διατάξεως της  παραγράφου 4 του άρθρου 25 του Κ.Ν. 792/1978, χορηγείται από του επομένου μηνός  της υποβολής της σχετικής αιτήσεως ή του θανάτου, σύνταξις ως ελαχίστη  ασφαλιστική προστασία, εφ' όσον συντρέχουν αι κάτωθι προϋποθέσεις : 

α) Να έχη ο  ναυτικός συμπεπληρωμένην πενταετή τουλάχιστον "πραγματικήν ναυτικήν υπηρεσίαν"  μόνον ως μέλος συγκεκροτημένου πληρώματος, επί πλοίων υπό Ελληνικήν σημαίαν ή  ξένην, συμβεβλημένων μετά του Ν.Α.Τ. αποκλειομένου του υπολογισμού υπηρεσίας  λογιζομένης ή εξομοιουμένης εξ οιασδήποτε ετέρας διατάξεως προς "πραγματικήν  ναυτικήν υπηρεσίαν". 

β) Να έχη πραγματοποιηθή η ανωτέρω πραγματική ναυτική  υπηρεσία επί πλοίων καθαράς χωρητικότητος δέκα τουλάχιστον κόρων εις χρονικόν  διάστημα ουχί μείζον του τριπλασίου αυτής. Ως αφετηρία υπολογισμού του χρόνου  ορίζεται η πρώτη ναυτολόγησις εφ' όσον επραγματοποιήθη εντός 5ετίας από της  απογραφής και πέρας η ημέρα υποβολής της αιτήσεως περί απονομής συντάξεως εις  περίπτωσιν ανικανότητος ή ο θάνατος του ναυτικού επί μη προϋπάρξεως  ανικανότητος. Κατ' επιλογήν του ενδιαφερομένου δεν προσμετρείται αθροιστικώς ή  διαζευκτικώς κατά τον υπολογισμόν του τριπλασίου ορίου : 

αα) Ο προ της  συμπληρώσεως του 20ού έτους της ηλικίας χρόνος εάν η απογραφή εγένετο προ της  ηλικίας αυτής. 

ββ) Ο εμπίπτων εις αυτό χρόνος στρατιωτικής θητείας και  εφεδρείας εις τας Ενόπλους Δυνάμεις 

γγ) Ο χρόνος πραγματικής φοιτήσεως εις  Παραγωγικάς Δημοσίας Σχολάς Εμπορικού Ναυτικού ή αντιστοίχους ανεγνωρισμένας  Ιδιωτικάς Σχολάς και εν πάση περιπτώσει ουχί πέραν των υπό του νόμου  προβλεπομένων δι' εκάστην Σχολήν συνολικών ετών φοιτήσεως, ουδέ πέραν της  συμπληρώσεως του 23ου έτους της ηλικίας του, ότε, τυχόν κτηθείσα εντός του  ανωτέρω χρόνου υπηρεσίας και φοιτήσεως θαλασσία εργασία δεν λαμβάνεται υπ' όψιν  διά την εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος άρθρου 

δδ) Το από 28ης Οκτωβρίου  1940 μέχρι της 15ης Αυγούστου 1945 χρονικόν διάστημα. 

γ) Να κατέστη ο ναυτικός  ισοβίως, ανίκανος κατά τας κειμένας περί Ν.Α.Τ. διατάξεις, διά την άσκησιν του  ναυτικού επαγγέλματος ή να επήλθεν ο θάνατος αυτού εξ οιασδήποτε, πλην του  ναυτικού εργατικού ατυχήματος, αιτίας, εις περίπτωσιν δε ανικανότητος, να  βεβαιούται αύτη υπό των Υγειονομικών Επιτροπών του Ν.Α.Τ., επί τη αιτήσει του  ιδίου ή του κατά τας διατάξεις του Ν.Α.Τ. έχοντος έννομον συμφέρον ή του  Ν.Α.Τ.". Οι τασσόμενες από τη διάταξη αυτή προϋποθέσεις για την απονομή  σύνταξης ως ελαχίστης ασφαλιστικής προστασίας και ειδικότερα η πραγματοποίηση  από τον ασφαλισμένο πενταετούς ναυτικής υπηρεσίας με τις ειδικές συνθήκες που  ορίζει η ίδια διάταξη (δηλαδή σε πλοίο καθαράς χωρητικότητας το ελάχιστο δέκα  κόρων και σε χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από το τριπλάσιο της υπηρεσίας  αυτής), απαιτείται να συντρέχει και όταν, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην  προηγούμενη σκέψη, το Ν.Α.Τ. καθίσταται αρμόδιο να απονείμει σύνταξη κατά τις  διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης. Τούτο διότι η προϋπόθεση αυτή, όπως έχει  διαμορφωθεί, δεν μπορεί να θεωρηθεί ασυμβίβαστη προς το όλο σύστημα και τις  αρχές της διαδοχικής ασφάλισης, εν όψει των συνθηκών με τις οποίες παρέχεται  γενικώς η ασφαλιζόμενη από το Ν.Α.Τ. ναυτική εργασία και της μικρής διάρκειας  της απαιτουμένης στη συγκεκριμένη περίπτωση ναυτικής υπηρεσίας (πρβλ. Σ.τ.Ε.  4832/1998).  

5. Επειδή με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έγιναν δεκτά τα ακόλουθα: Ο  ασφαλισμένος Σταύρος Γεωργάς υπήχθη διαδοχικώς στην ασφάλιση 

α) του Ν.Α.Τ. από  25-6-1966 μέχρι 16-4-1975 με 1535 ημέρες εργασίας και 

β) του Ι.Κ.Α. από  1-8-1968 μέχρι 31-12-1987 με 1400 ημέρες εργασίας.

Ο συνολικός χρόνος ασφάλισής  του ανήλθε σε 2.939 ημέρες εργασίας. Με αίτηση που υπέβαλε στο Υποκατάστημα  Ι.Κ.Α. Ρόδου (Γ 23/30-6-1988) ζήτησε να συνταξιοδοτηθεί από το Ι.Κ.Α. λόγω  αναπηρίας σύμφωνα με τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης και με τη  συμμετοχή του Ν.Α.Τ. στη δαπάνη συνταξιοδότησης. Ο Διευθυντής του Υποκαταστήματος αυτού του Ι.Κ.Α., το οποίο επελήφθη του αιτήματος, ως  τελευταίος ασφαλιστικός οργανισμός, με απόφασή του (0742/14-3-1989) απέρριψε το  αίτημα και διαβίβασε στο Ν.Α.Τ. την πιο πάνω αίτηση, προκειμένου να εξεταστεί  το αίτημα από το Ταμείο τούτο, στο οποίο ο ασφαλισμένος είχε πραγματοποιήσει  τις περισσότερες ημέρες εργασίας. Τούτο διότι, ναι μεν αυτός κρίθηκε ανάπηρος  κατά τη νομοθεσία του Ι.Κ.Α. με ποσοστό 50% από 30-6-1988 μέχρι 29-6-1990, αλλά  δεν είχε πραγματοποιήσει στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. τουλάχιστον 1500 ημέρες  εργασίας, με συνέπεια να μην είναι το ΄Ιδρυμα τούτο ο αρμόδιος οργανισμός για  την απονομή της σύνταξης. Ο Διευθυντής Παροχών του Ν.Α.Τ. με απόφασή του  (1769/31-5-1989) απέρριψε το αίτημα με την αιτιολογία ότι ο ασφαλισμένος δεν  είχε συμπληρώσει στην ασφάλιση του Ταμείου αυτού και του Ι.Κ.Α. 15 έτη (κατά το  άρθρο 38 του ν. 1085/1980) ή πενταετή πραγματική ναυτική υπηρεσία. (κατά το  άρθρο 1 του ν. 1085/1980, όπως τούτο τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 παρ. 11 του ν.  1711/1987) και διαβίβασε την αίτηση στο Ι.Κ.Α. Ρόδου. Ο Διευθυντής του  Υποκαταστήματος αυτού απέρριψε το αίτημα με απόφασή του (131/13-2-1990), με την  αιτιολογία ότι το Ι.Κ.Α. δεν ήταν αρμόδιο να κρίνει επί του αιτήματος αυτού,  γιατί ο λόγος απόρριψής του από το Ν.Α.Τ. ήταν τυπικός και όχι ουσιαστικός, το  δε Ν.Α.Τ. όφειλε να κρίνει αν με ολόκληρο το χρόνο της διαδοχικής ασφάλισης  επληρούτο η προϋπόθεση της πενταετούς υπηρεσίας. Ο Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας  και Κοινωνικών Ασφαλίσεων που επελήφθη τελικώς προς επίλυση της αμφισβήτησης,  κατά το άρθρο 11 του ν.δ. 4202/1961, μετά την από 10-7-1990 αίτηση του  ασφαλισμένου, με απόφασή του (Φ.61/609/ 22.11.1991) αποφάνθηκε ότι αρμόδιος  ασφαλιστικός οργανισμός για την απονομή της σύνταξης ήταν το Ι.Κ.Α., καθόρισε  δε με νεότερη απόφασή του (Φ.61/585/9-12-1991) την ημερομηνία υποβολής της  αίτησης του ασφαλισμένου ως χρόνο για την έναρξη καταβολής της σύνταξης. Κατά  των αποφάσεων αυτών άσκησε προσφυγή το Ι.Κ.Α., με την οποία ζήτησε την ακύρωσή  τους και την αναγνώριση του Ν.Α.Τ. ως αρμόδιου ασφαλιστικού οργανισμού για τη  συνταξιοδότηση του ασφαλισμένου. Η προσφυγή αυτή απορρίφθηκε με την 11977/1993  απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά της πρωτόδικης αυτής απόφασης  το Ι.Κ.Α. άσκησε έφεση.

Το διοικητικό εφετείο έκρινε, αντίθετα προς την  πρωτόδικη απόφαση, ότι για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος από το  Ν.Α.Τ. έπρεπε να συνυπολογισθεί και ο χρόνος ασφάλισης στους προηγούμενους  ασφαλιστικούς φορείς, η δε διάταξη του άρθρου 1 του ν. 1085/1980, ως ειδική,  αντέβαινε στις αρχές της διαδοχικής ασφάλισης και δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί  στην περίπτωση αυτή. Συνεπώς, δέχτηκε το διοικητικό εφετείο, εφ' όσον ο  ασφαλισμένος Σταύρος Γεωργάς με συνυπολογισμό των ημερών ασφάλισης στο Ι.Κ.Α.,  είχε τις προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθεί από το Ν.Α.Τ. λόγω αναπηρίας, το  τελευταίο τούτο κατέστη αρμόδιο για την απονομή σύνταξης στον ασφαλισμένο  τούτο. Με τις σκέψεις αυτές το διοικητικό εφετείο με την αναιρεσιβαλλομένη  απόφαση δέχτηκε την έφεση του Ι.Κ.Α., εξαφάνισε την εκκληθείσα πρωτόδικη  απόφαση και, στη συνέχεια, δίκασε την προσφυγή του Ι.Κ.Α. και ακύρωσε τις  προσβληθείσες με αυτήν αποφάσεις του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών  Ασφαλίσεων.  

6. Επειδή η κρίση αυτή του διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με  όσα αναφέρθηκαν στην τρίτη και στην τέταρτη σκέψη. Τούτο διότι, εφ' όσον, κατά  τα ανωτέρω, ο ασφαλισμένος Σταύρος Γεωργάς δεν είχε συμπληρώσει πενταετή  πραγματική ναυτική υπηρεσία στην ασφάλιση του Ν.Α.Τ., νομίμως το Ν.Α.Τ.  διαβίβασε περαιτέρω την αίτησή του στο Ι.Κ.Α., ως αρμόδιο ασφαλιστικό οργανισμό  να κρίνει την αίτηση αυτή. Για το λόγο άρα τούτο, που προβάλλεται βάσιμα,  πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή, η προσβαλλόμενη απόφαση να αναιρεθεί  και η υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, να παραπεμφθεί  στο ίδιο διοικητικό εφετείο για να κριθεί εκ νέου.  

Διά ταύτα  

Αποβάλλει από τη δίκη το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο.  

Δέχεται την αίτηση αναιρέσεως.  

Αναιρεί την 2770/1995 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, στο οποίο  παραπέμπει την υπόθεση και  

Επιβάλλει στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων τη δικαστική δαπάνη του Ελληνικού  Δημοσίου, που ανέρχεται σε διακόσιες εξήντα χιλιάδες (260.000) δραχμές. 

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 14 Νοεμβρίου 2000 και στις 25 Ιανουαρίου 2001 

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Η Γραμματέας  

Π. Χριστόφορος Μ. Ιωαννίδου 

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 5 Μαρτίου 2001. 

Ο Πρόεδρος του Α΄ Τμήματος Η Γραμματέας του Α΄ Τμήματος  

Ν. Παπαδημητρίου Ε. Κουμεντέρη  

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ  

Εντέλλεται προς κάθε δικαστικό επιμελητή να εκτελέσει όταν του το ζητήσουν την  παραπάνω απόφαση, τους Εισαγγελείς να ενεργήσουν κατά την αρμοδιότητά τους και  τους Διοικητές και τα άλλα όργανα της Δημόσιας Δύναμης να βοηθήσουν όταν τους  ζητηθεί.  

Η εντολή πιστοποιείται με την σύνταξη και την υπογραφή του παρόντος.  Αθήνα,

Ο Πρόεδρος του Α΄ Τμήματος Η Γραμματέας του Α΄ Τμήματος  1  -9 

Αριθμός 764/2001  ./.  

Σ.Μ. (Δ)  ./.